ลำดับขีดอักษร:吠【fèi】

หมวดอักษร: 口

ความหมายปัจจุบัน :

吠 [fèi] เห่า(bark) –> 狗吠汪汪[gǒufèiwāngwāng] หมาเห่าโฮ่งๆ

พัฒนาการตัวอักษร :



fèi
狗叫:吠叫。狂吠。蜀犬吠日(喻少见多怪)。
笔画数:7;
部首:口;
笔顺编号:2511344
笔顺:竖折横横撇捺捺

fèi
【动】
(会意。从犬,从口。本义:狗叫)
同本义〖bark〗
吠,犬鸣也。——《说文》
邑犬君吠兮所怪也。——《楚辞·九章》
谚云:“一犬吠形,百犬吠声。”——王符《潜夫论·贤难》
又如:吠声(狗叫声);吠日(很少见到太阳的狗,偶尔见到太阳出来就狂叫,喻少见多怪)
泛指动物鸣叫〖roar〗。如:吠哈(哇鸣);吠嗥(野兽嚎叫)
恶言攻击〖viciouslyattack〗。如:吠尧(喻坏人攻击好人)
吠形吠声
fèixíng-fèishēng
〖whenonedogbarksatashadowalltheothersjoinin;(fig)slavishlyechoothers〗“一犬吠形,百犬吠声”的略称。比喻不明真相、只凭事物表面现象就冒然附和。亦作“吠影吠声”

仓颉 ชางเจ๋ย์ :

– RIK 口点(戈)叉(大)

注音 จู้อิน:

– ㄈㄟˋ

拼音 พินอิน:

– fèi

前缀: 口=[体]声音。

字身: 犬=[体]家畜。

字源: 会意-甲骨文

字意: [用]犬口发声,狗叫也。

体:

用:

吠声: 狗叫声。

因:

果:

犬吠: 狗叫。

组合字:

上古音 เสียงจีนโบราณยุคเก่า : bods

中古音 เสียงจีนโบราณยุคกลาง : byad

吴音 เสียงถิ่นอู๋ : fi

客家音 เสียงถิ่นฮากกา : poi

南京音 เสียงถิ่นนานกิง : fei4

粤音 เสียงถิ่นกวางตุ้ง : fai

潮音 เสียงถิ่นแต้จิ๋ว : bui7

闽音 เสียงถิ่นหมิ่นหนาน : pui7

日音 เสียงญี่ปุ่น : hai

韩音 เสียงเกาหลี : pyei

越南音 เสียงเวียดนาม : pheej

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น

error: Content is protected !!